Język niemiecki podstawy. Samogłoski w języku niemieckim. (1)

W języku niemieckim istnieją głoski, bądź ich grupy, których wymową należy bliżej poznać, ponieważ różni się ona od wymowy polskiej.


Samog∏oski z przeg∏osem tzw. „umlautem”:
ä – wymawiamy jak polskie e, np. Getränk (getrenk);
ö – wymawiamy pomi´dzy o a e, np. Lösung (loesung);
ü – wymawiamy pomi´dzy i a u, np. Bücher (biucher).
Inne g∏oski lub ich grupy:
au – wymawiamy jak a∏, np. Auto (a∏to);
ai, ei – wymawiamy jak aj, np. Arbeit (arbajt);
eu, äu – wymawiamy jak oj, np. neu (noj);
ie – wymawiamy jako d∏ugie i, np. viel (vi:l);
c – wyst´puje w s∏owach obcego pochodzenia, wymawiamy jak
w j´zyku, z którego pochodzi s∏owo np. Cafe (kafe);
ch – po samog∏oskach a, o, u wymawiamy jak po polsku np. Nacht
(nacht);
ch – po: i, ä, e, ö, ü wymawiamy mi´kko np. ich (iÊ);
chs – wymawiamy jak ks, np. wechseln (wekseln);
g – na koƒcu wyrazu traci wyg∏os np. Zug (cuk);
g – poprzedzone samog∏oskà i staje si´ mi´kkie np. billig (bilich);

Samogłoski z przegłosem tzw. „umlautem”:

ä – wymawiamy jak polskie e, np. Getränk (getrenk);

ö – wymawiamy pomiędzy o a e, np. Lösung (loesung);

ü – wymawiamy pomiędzy i a u, np. Bücher (biucher).

Inne głoski lub ich grupy:

au – wymawiamy jak ał, np. Auto (a∏to);

ai, ei – wymawiamy jak aj, np. Arbeit (arbajt);

eu, äu – wymawiamy jak oj, np. neu (noj);

ie – wymawiamy jako długie i, np. viel (vi:l);

c – występuje w słowach obcego pochodzenia, wymawiamy jak w języku, z którego pochodzi słowo np. Cafe (kafe);

ch – po samogłoskach a, o, u wymawiamy jak po polsku np. Nacht (nacht);

ch – po: i, ä, e, ö, ü wymawiamy miękko np. ich (iÊ);

chs – wymawiamy jak ks, np. wechseln (wekseln);

g – na końcu wyrazu traci wyg∏os np. Zug (cuk);

g – poprzedzone samogłoską i staje się miękkie np. billig (bilich);


h – na początku wyrazu wymawiamy bezdźwięcznie np. Hund (hund);

h – w środku wyrazu, po samogłoskach, nazywane jest „h niemym” i służy do wydłużenia samogłoski np. Stuhl (sztu:l);

h – po e, i brzmi jak j, np. gehen (gejen);

qu – wymawiamy jak kw, np. Quelle (kwele);

s – na początku wyrazu wymawiamy przed samogłoska jak z ,np. Sand (zant);

s – przed p, t, wymawiamy jak sz, np. sparen (szparen);

s – w połączeniu z ch wymawiamy jak sz, np. Schule (szule);

ss – wymawiamy jak pojedyncze s, np. hassen (hasen);

ß – wymawiamy jak s, np. weiß (wajs);

tsch – wymawiamy jak cz, np. deutsch (dojcz);

tz – wymawiamy jak c, np. jetzt (ject);

v – wymawiamy jak f, np. Vater (fater);

v – w słowach obcego pochodzenia wymawiamy jak w, np. Klavier (klawir);

x – wymawiamy jak ks, np.flexibel (fleksibel);

z – zawsze wymawiamy jak c, np. Zitrone (citrone).